سرائی دهر که هر لحظه کاروان دگر

در او نزول کند بهر خوردن و خفتن

مقیم ناشده طبل رحیل کوبد باز

بدین جهت شودش کاروان سرا گفتن

بنثر اگر چه توان گوهر سخن گفتن

ولی بنظم بود خوشنما سخن گفتن

لباس حرف چه پوشید شاهد معنی

بود چو موزون خوشتر بود پذیرفتن

اگر چه نثر گره میگشاید از دل نیز

[...]

خوش است از لبت این فصل نغمه اشنفتن

نبیذ خوردن و رندانه پیش هم خفتن

نخواهد این همه بر بی‌زری‌ام آشفتن

گرفتم ار نخرند از من این گهر سفتن