هوای باده و جعد بنفشه دام دلست

گذر چو نیست ازین دام دل بیاد بیار

نه گر تو سنبل تر تافتستیش ای باد

بقصد دل چه بهم بافتستیش صد بار

از آن همیشه تویی از شرف بعالم شاه

که بر جریمه شاهان عالمی قهار

تویی از شرق شاه شاهان عالم

از آن نبود کسی چون تو در جهان رهبر

که با خدا دگران را رساندی از زنار

نبود کسی چو تو در جهان بخدادگر

لوای بخت ترا شد بکام و داری تخت

ترا شدست بنام این ز احمد مختار

بخت ترا شد بکام تخت ترا شد بنام

اگر فلک دگریرا بدادی این شوکت

کسی چرا دگر اوراستودی ازاحرار

فلک کی بدین شوکت کسی را دگر آرد

چو دست شادیت اندر عنان مجدو وقار

نگین بخت ترا باد تا بروز حسیب

بپای و دولت خود را بهر کسی مسپار

در عنان و در رکیبت باد تا روز حسیب

بناوکی که مرا رخنه در درون کردی

کدورتهمه عمر از دلم برون کردی

تو سرو ناز که گل را بناز میبویی

کجا بری دل ما را که غرق خون کردی

چو گل بخرمن من عمر که خواهی آتش زد

[...]