گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳۵۱

 

شده است در همه عالم سمر غریبی من

دویده است به هر رهگذر غریبی من

چو آفتاب به تنها روی برآمده ام

زیاده می شود از همسفر غریبی من

نمی توان ز غریبی به گرد فکر رسید

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode