رخت بگونه عناب خورده آن عنب

دهانت پرده عناب کرده عنبر ناب؟

بپیش عارض تو روی من چنان باشد

که پیش چشمه خورشید داری اسطرلاب

لبت برنگ می و بوسه خوشتر از مستی

رخت بلون گل و خوی در او بسان گلاب

می لبان تو پرورده ام میان روان

گل رخان ترا داده ام ز خون دل آب

شود بلور ز عکس رخت بلون عقیق

چو او فتد ز قدح بر رخت شعاع شراب

در سرای تو محراب من شده است چنان

که هست در گه جستان ملوک را محراب

ملک مسدد بو نصر سید الامرا

گه گشت عمران از عمر او جهان خراب

ز خوی خوبش جزؤیست عنبر سارا

ز لفظ پاکش بهریست لؤلؤ خوشاب

دو گام ناز ده باشد بپیش او زوار

عطاش رفته بود پیششان دو صد پرتاب

رخ معادی گردد ز بیم او پرچین

دل مخالف باشد ز کین او پرتاب

چنان دهد به ثناگوهر او کجا ندهد

بزر سرخ درمهای تیره گون ضراب

ز طعن و ضربش جان عدو چنان ترسان

که مرغ جسته ز مضراب ترسد از مضراب

کند صواب معادیش روزگار خطا

کند خطای موالیش کردگار صواب

بدشمنان همه پیکان دهد بجای سلام

بسائلان همه گوهر دهد بجای جواب

نهیب خلق ز میران نهیب میران زو

بلای کبکان بازو بلای باز عقاب

ز مهر و کین وی ایزد کند بروز شمار

عقاب دوست ثواب و ثواب خصم عقاب

چو میش باشد با تیر و با حسامش شیر

چو آب باشد با خشت و با سنانش باب

اگر ببندد حساب بارنامه جنگ

بساعتی ببرد شصت بار بار حساب

مخالفانش اگر چه بهیبت فلکند

ز بیم و هیبت او شان بشب نیاید خواب

امر جستان گیتی گشا چو کاوس است

ابوالمعالی رستم مخالفان سهراب