گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۸۷

 

دل رمیده به امید این جهان مگذار

به شاخ بی ثمر بیدآشیان مگذار

بهشت ،تشنه دیدارخودحسابان است

حساب خود زکسالت به دیگران مگذار

ترابه چاه خطاسرنگون نیندازد

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode