زهی به سلسله زلف مشگبار مجعد

دل شکسته چون من هزار کرده مقید

ربوده گوی لطافت به صولجان سر زلف

ز دلبران سهی قد و شاهدان سمن خد

گشاده هندوی زلفت به تاب دست تطاول

[...]

که برد رونق کان و که داد خجلت قلزم

به جز طغایتمور خان جم دوم به تعظم

شهی که پای بر اورنگ خسروی چو رسیدش

سپهر افسر منت نهاد بر سر مردم

ز فرط حکمت و رفعت چو آصف است و سلیمان

[...]

در آی از درم ای آرزوی دل که بر آنم

که بر دو دیده روشن بمردمیت نشانم

دمی که بیتو نشینم حدیث عشق تو گویم

همان دمست اگر هست حاصلی ز جهانم

حدیث شکر میگونت از آن نفس که شنیدم

[...]

یمین دولت و دین ای یگانه دو جهان

سه چار یار بکنجی فتاده مخموریم

ز بهر پنج منی می بشش جهه گشتیم

نیافتیم از آن دردمند و رنجوریم

شدست تفته دل ما چو هفت دوزخ از آن

[...]

بسال هفتصد و بیست و دو بود از هجرت

شب یکشنبه و از ماه محرم شده چار

کز قضای ازلی شیخ جهان صدرالدین

از سر خاک بدر رفت سوی دار قرار