به اندا نمودند وخشور را

بدید آن سراپا همه نور را

چو سالار چین دید بستور را

کیان زاده آن پهلوان پور را

نه هیتال مانم نه جمهور را

بگیرم ز زرفام ساطور را

برون آرم از بند جمهور را

برون کن ز سر فتنه و شور را

دلارام بنواخت شیپور را

چه دید آن چنان فتنه و شور را

چو روز آمد آن مرد رنجور را

فرستاده ی شاه طیهور را

از آن دشت بربود شاپور را

چو میغی که پنهان کند هور را

سیه کرد از گرد پی هور را

به دندان گزیدند شاپور را

به همراه او کرد شاپور را

مر آن شیر پرخاش پرزور را

مگو تلخ و شور آب انگور را

که روشن کند دیدهٔ کور را

بپرور ضعیفان رنجور را

چه بندی ره روزی مور را

جدا کن ز شاخ رز انگوررا

بچرخشت افکن می سور را