همان سال کاثرط برفت از جهان

شد او نیز در خاک تاری نهان

نشستنگه آمل گزید از جهان

به هر کشور انگیخت کارآگهان

بدو پایدارست هر دو جهان

ز دیدار او نیست چیزی نهان

همه سیم کآن گفتی اندر جهان

گدازید و آمد برون از نهان

همی گفت ای کاشکی کز شهان

ربودی کسی زو شهی ناگهان

تکین‌تاش را برد جایی نهان

سرآورد بروی درنگ جهان

چوکردی نهان خور فروغ از جهان

همان سنگ‌ها بازگشتی نهان

بیاراست از داد و خوبی جهان

به فرمانش گشتند یکسر شهان

به ایران شود باژ یکسر شهان

نشد باژ او هیچ جای از جهان

همه گنج خاقان که بد در نهان

بر آورد بیش از بهای جهان

یکی نامه شاه کجا در نهان

بیآورد زی پهلوان جهان

سپهری بدی روشن از تو جهان

شدند اختران و آفتابت نهان

همه بوم ماهان و جای مهان

هم از قهستان تا در اصفهان

تو رنجی و من بر خورم از جهان

همانا که تو دستی و من دهان

به درگه چنین گفت پیش مهان

که این شه ندارد نهاد شهان

پر از بومهن شد سراسر جهان

ستاره هویدا و گردون نهان

ز سنگ سیه خانه ای ناگهان

بدید اندرو کرده گنجش نهان

چه چیز آمد این خواسته کز جهان

کسی نیست بی آزش اندر نهان

کمینی نهد هر زمان از نهان

برد هر که یابد ز ما ناگهان

به کردار کوره پر آتش دهان

دمادم درخش از دهانش جهان