به آتش بسوزم همه کشورت

نهم بر سر موج خون افسرت

وز آن پس ز شاهان برآرم سرت

بیارم شبی ماهرو در برت

هر آن چیز خواهی بیارم برت

ز یاقوت افسر نهم بر سرت

بکوبد عمودی گران بر سرت

ز خون سرخ سازد همی مغفرت

وگرنه همین دم ببرم سرت

به خون غرقه سازم سر و مغفرت

وگرنه به گرز گران پیکرت

بکوبم که پیدا نباشد سرت

اگر نه گره بر گره پیکرت

ببرم به خاک اندر آرم سرت

همی خواستم تا بیارم برت

ز شادی رسانم به گردون سرت

چو من نازنینی نشسته برت

که صد بار گردم به گرد سرت

بیارم ورا دست بسته برت

به گردنده گردون رسانم سرت

تو دریائی و جام جم چاکرت

تو گردونی و انس و جان اخترت

نگینی است خورشید بر افسرت

حبابی است ناهید در ساغرت

چو جنگی نباشد دل اندر برت

چرا تاج شاهی نهی بر سرت

وزان پس بخوان سر به سر لشکرت

همه نامداران این کشورت

بدو گفت ترسم که درد سرت

فزایم که چون من بیایم برت

به پیکان بدوزم سپر بر برت

به گرز گران من بکوبم سرت

به جوشن بپوشان نخستین برت

یکی ترگ رومی بنه بر سرت

بگرید به تو دوده و کشورت

نشیند به ماتم همی مادرت

ندارم طمع گنج سیم و زرت

چو مار از چه حلقه زنم بر درت

که ای عرش بلقیس فرش درت

مه و مهر ازان خشت سیم و زرت