غَو کوس و نای نبردی بخاست

زمین گرد شد گشت با چرخ راست

پیاده همی تاخت هر سو که خواست

که را گرز کین زد دگر برنخاست

دو لشکر برآمیخت از چپ و راست

ده و گیر پرخاش جویان بخاست

نه آن خایه دانست کس کز کجاست

نه آن مرغ کز وی چنان خایه خاست

جهان را پرستی تو این نارواست

پرستش خدای جهان را سزاست

همی خواست تا بنگرد راه راست

کش اندر سخن پایگه تا کجاست

ولیکن چو دانستی اش راه راست

روان گرش خوانی و گر جان رواست

بر آیین الف وار بالای راست

به هر جانور بر بر او پادشاست

خور جان بگفتی کنون گوی راست

چه چیزست جان نیز و جایش کجاست

مه سال بیش از ده و دو نخاست

شب و روز هر ماه شست است راست

به شادیش بر تخت شاهی نشاست

بسی پوزش از بهر دختر بخواست

نشاندش بر خویش بر دست راست

به شادیش با جام بر پای خاست

گه رزم پیروزی او را سزاست

که بر دین کند رزم بر راه راست

نریمان دگرباره از چپ و راست

بگشت‌ و از ایشان هم آورد خواست

چنان ساز قلبت که از چپ و راست

رسد زود یاور چو فریاد خاست

جهان چون یکی پادشاهیست راست

بر این پادشاهی مر او پادشاست

از ایران جز آزاده هرگز نخاست

خرید از شما بنده هر کس که خواست

وگر بر کران جهانی رواست

زیان چیست کاندر میان شاه ماست

به هم باز خوردند و رزمی بخاست

که گیتی به زیر و زبر گشت خواست

خروش از دلیران ایران بخاست

پس گردشان برگرفتند راست