زهی دلنشین قصر آراسته

به باغ جهان سرو نوخاسته

جهان از وجود تو دارد صفا

که فانوس از شمع گیرد ضیا

متانت ز بنیاد تو خاک را

[...]

ازین دلگشا قصر عالی بنا

سر اکبرآباد شد عرش سا

بودکنگرش از جبین سپهر

نمایان چو دندان سین سپهر

شرافت یکی آیه در شان او

[...]

بمهمانی گوش ارباب هوش

یکی قصه دارم بمن دار گوش

حدیثی سراسر بیان وقوع

بگویم بتو از زبان وقوع

حدیثی درو پیر و برنا یکی

[...]

چو دست قضا نقش این جلد بست

پر و بال طاووس در هم شکست

کتابش چو گوهر بود از شرف

مناسب فتادست جلد از صدف

کند خرده کاریش را چون نگاه

[...]

برای سراپرده اش آفتاب

ز زرتاب تابیده زرین طناب

چنان ابره از زر کشتی تابناک

که زرین شود میخ چوبین بخاک

شود اطلس چرخش ار آستر

[...]

نشیمن که دید اینچنین دلپذیر

که در هفت اقلیم شد بی نظیر

بوسعت جهان همسر او نگشت

که رکن جهان چارو او راست هشت

مسرت فزا، دلگشا، دلنشین

[...]

کلید سخن را چو پیدا کنم

در وصف دولتسرا وا کنم

زبانی ز همت بلندان بوام

بگیرم که گویم ز قدرش کلام

سر رفعت و پای بنیاد او

[...]

زهی دلربا قصر آراسته

بدل بردن چرخ برخاسته

کند آسمان چو تماشای تو

ستون وار بر سر دهد جای تو

درون و برونت تجلی سرشت

[...]

زهی از تو روی طراوت سفید

صفا را ز تو گرم کشت امید

سرور دل و راحت جان توئی

بعالم قدمگاه پاکان توئی

بوارستگی طبع همدم ز تست

[...]

زهی دلگشا قصر خاطرپسند

ز کرسی تو شأن رفعت بلند

ترا می رسد از سر کبر و ناز

که در روی قارون کنی پا دراز

اساس متینت درین خاکدان

[...]

زهی دلنشین قصر خاطر فریب

غم از دلربائی بسان شکیب

زدیوار تو عکس گلهای باغ

نماید چو ز آئینه عکس چراغ

درون و برونت بسان حباب

[...]