بی شما عمر ما شده بر باد

عمر ما رفت عمر یاران باد

بی مظاهر ظهور مظهر نیست

گرچه در عقل هست ظاهر نیست

پاک شو تا قبول او گردی

چون شدی پاک خوش نکو گردی

تا تو خود را تمام نشناسی

خواجه را از غلام نشناسی

تا توانی دلی به دست آور

این چنین حاصلی به دست آور

تن فدا کن که در جهان سخن

جان شود زنده چون بمیرد تن

جام بی می بگو چه باشد هیچ

رند بی وی بگو چه باشد هیچ

جام گیتی ‌نما به ما دادند

نعمت‌اللّه در او هویدا شد

جسدت همچو جام و روحت راح

راح می ‌نوش در صباح و رواح

جسم و جان است همچو آب و حباب

نظری کن به عین ما دریاب

جسم و جان خوشی همی یابد

تا چنین آدمی بیاراید

جسم و جانی که دارد این انسان

مصحف جامع است خوش می خوان

چون دلم کار خاک کم کردی

ننشسته به دامنم گردی

چون مجرد شد او و عریان شد

آفتاب خوشی بر او برتافت

چون که پر داد مرغ جان را باز

لاجرم می کند چنین پرواز

خانهٔ دل عمارتی می کن

رب خود را زیارتی میکن

خوش خیالی به خواب می ‌بینم

گل وصلش به ذوق میی چینم

در جهانی که عقل و ایمان است

مردن جسم و زادن جان است

در چنین خانه گر بیاری یار

طلب و طالبی و هم مطلوب

در خرابات رند مستی دید

می خمخانه را به او بخشید