تا غمت ساکن دل من شد

از چراغ تو خانه روشن شد

زان خطر چون رهید ایمن شد

در سرای خطیر ساکن شد

جان جهان را بگشت و لنک نشد

وز حضور سپهر تنگ نشد

بلبل جان چو ساکن تن شد

مجلس کاینات گلشن شد

آفتاب وجوب رو بنمود

شب امکان چون روز روشن شد

گنج اسما نثار ما فرمود

[...]

قلمم میل چشم دشمن شد

لیک ازو چشم دوست روشن شد

ابر دستش چو سایه افکن شد

بس که بالید دانه، خرمن شد

بر خلیل آتش از توگلشن شد

چشم یعقوب از تو روشن شد

به امید تو هر که تخمی کشت

سبز شد خوشه کرد وخرمن شد

با کم از تیغ عالمی نبود

[...]

باغ چون مسند سلیمان شد

سبزه چون خط سبز جانان شد

برد اطراف بود درد شجر

از نسیم بهار درمان شد

نفحه باد روح حیوانی

[...]

آذرآبادگان‌ مزیّن شد

در وی آذرگشسب‌ روشن شد