دل شد و هم نبرد از وی مهر

سر شد و هم نپیچید از این کار

موج خون دل و دو دیدهٔ من

برد دریا و ابر را مقدار

وصل خواهم ، ندانم آن که بکس

«رایگان رخ نماید یار»

ور نماید ، ز بس صفا که دروست

راز من در رخش شود دیدار

بر لبش زلف عاشقست چون من

لاجرم همچو منش نیست قرار

باد صبحست بوی زلفش ؟ نی

نبود باد صبح عنبر بار

هست خطش فراز عارض او

این یکی ابرو آن دگر گلزار

غم دل گر ببست بازارم

مدح شه برگشایدم بازار

شه قزل ارسلان ، که دست و دلش

هست خصم شمار روز شمار

حزمش آورده چرخ را بکسون

عزمش افگنده خاک را بمدار

جای در در میانهٔ دریاست

از چه معنیست دست او دربار؟

رغم دریا ؟ که بخل می ورزد

او کند مال بر جهان ایثار

چه شکارست پیش او چو مصاف ؟

چه مصافست پیش او چه شکار؟