ماهی ، از ماه ناورد کاهش

چرخی ، ار چرخ نشکند زنهار

گر تو چرخی عدو را چراست نگون ؟

ور تو ماهی عدو چرا نزار ؟

جای خصمت چو جای تست رفیع

زان تو تخت و آن خصمت دار

چون تو در روز شب کنی پیدا

چون تو از خار گل کنی دیدار

شام گرد چو صبح زرد لباس

صبح گردد چو شام تیره شعار

دست تو دستگاه عرض هنر

بسخا و وفا و عدل و وقار

نورت از مهر و لطفت از ناهید

برت از ابر و حلمت از کهسار

قهرت ، ار مجتهد شود ، ببرد

آسمان را بسخره و پیکار

لیک لطف تو ، ای همایون رأی

بلطف در بر آورد ز بحار

باغ عمرت ، که تازه باد مدام

چشم بد دور ، روضه ایست ببار

روز کوشش ،چو زیر ران آری

آن فضا پیکر قدر پیکار

سرکشان جهان حادثه ورز

اختران سپهر آینه دار

در جود روان شود بپیش

بر وجود روان کننده نثار

آردت فتح در مکان امکان

دهدت کوه برقرار اقرار

رشک قدرت برد سپهر و نجوم

شکر فتحت کند بلاد و دیار

گرم گردد ز تاب دل پیکان

مرگ بارد بخصم از سوفار

گنج دولت دهد گزارش جنگ

رای نصرة دهد حمایت یار

رامش مرد گنج باری وقوت

تو قدری را بجنگ در مشمار

کار عدل تو ملک داشتنست

عدل را خود جزینن نباشد کار

بیسار تو جود خرده یمن

شد یمن زمانه پر ز یار