دیده عمری‌ست داغِ حیرانی‌ست

دل همان نسخه‌ی جنون‌خوانی‌ست

گر به هرسو نظر کنی چمن است

هر طرف پر زنی گل‌افشانی‌ست

بی‌نیازی بهارها دارد

[...]

کنه هستی به کس هویدا نیست

صعوه، هم آشیان عنقا نیست

زآن که غیر از مداد پیدا نیست

گفته ای حرف، لیک معنا نیست

دومین پایه ای که نفسانی ست

در تقوم رهین فوقانیست

آنچه دانا قیود انسانی ست

نشئهٔ عنصریّ جسمانی ست

اینهمه بسط ملک سلطانیست

اتّساع بساط رحمانی ست

هیچ خصمی بتر ز دنیا نیست

با که گویم که چشم بینا نیست

میرکش پیشه قتل و وبرانیست

آفت مزرع مسلمانیست

و آن کجا ناپدید و پنهانیست

پاسبان نژاد انسانیست