گفتش ای بی‌حفاظ در خانه

هر دمی می‌خوری دو صد دانه

جان از آن خرمن است یکدانه

چه بود جان بنزد جانانه

عوض دانه ‌ ای دوصد دانه

کی رسیدی ز جود جانانه

بر سر پل بنا مکن خانه

زانکه پل نیست جای فرزانه

در فلان کوی و در فلان خانه

نفتادم بدام از آن دانه

زان سفر گنج یافت در خانه

گشت فارغ ز خویش و بیگانه

سینه عاشقانش خمخانه

دهن عارفانش پیمانه

به چهل مرد و چار فرزانه

به دو هم خوابه و دو هم خانه

نو عروسان کهنه کاشانه

خوش خرامنده خانه در خانه

چون فتادی به شهر بیگانه؟

به چه کار آمدی درین خانه؟

شد عیان زین دو چار کاشانه

هفت شاه و دوازده خانه

بشدنشان ز خانه در خانه

فتنه‌ها در جهان ویرانه

که نگهدارد آن در خانه

نگذارد به دست بیگانه

حارس بوستان در خانه

سر خر به، که پای بیگانه

مرد بی‌ریش و دختر خانه

نیستند از حساب بیگانه

بدر آ، ای حکیم فرزانه

پر نشاید نشست در خانه

هر یکی زین چهارده گانه

ده کلیدست و چار دندانه

بال دل چیست؟ عشق دیوانه

بند جان کیست؟ عقل فرزانه

عقل شمعست اندرین خانه

مرد در پای عشق پروانه

بگذر زین بهشت پردانه

در بهشت خدای برخانه