کلک این بنده کی تواند راند

فرس آنجا که جبرئیل بماند

شادمان باش از آنکه بتواند

آنچه بخشیده از تو بستاند

حق گرت آب رحمت افشاند

آن پلیدیت بر زبان ماند!

فتد از پای و ریش جنباند

دهر را ناکس و دنی خواند

هرکه را نیک یافت بد خواند

تا بد خویشتن بپوشاند

آن که از هر دری سخن راند

خوبش را مرد ذوفنون خواند

هر که یک فن به نیکویی داند

در جهان هیچ درنمی‌ماند

لیک وجدان مباح می‌خواند

زان که عیبی در آن نمی‌داند

وز بدی دوزخش نترساند

که بدی را به طبع بد داند

علمش از دست دیو برهاند

در سرشتش فرشتگی ماند