بسط او از بسط آن سلطان بود

در میان اهل دل چون جان بود

از نسیم لطف او گلزار ما

همچو غنچه دایماً خندان بود

هم خداخوان و هم خدادان بود

شاه دین،نور چشم اعیان بود

زین سبب روز و شب پریشان بود

هر چه می کرد ازان پشیمان بود

تنش از عشق جسم بی‌جان بود

رگ برو همچو عشق پیچان بود

در سگ در به در وفا نبود

در به در خود به جز گدا نبود

من ندادم که مفت و ارزان بود

قیمتش سد برابر آن بود

وضع شیئی که آن به جا نبود

ضدعدل است و آن روا نبود

ازلش تا ابد دو تا نبود

ابدش از ازل جدا نبود

مام مامون هم از خراسان بود

از دهاقین گوزکانان بود

و آن قضایا که در خراسان بود

هم ز جهل پلیس نادان بود