مانده مدهوش و خیره در کارش

همه گویان که نیست کس یارش

شاه را طیره کرد گفتارش

زعفران گشت رنگ گلنارش

شه دران آزمایش کارش

چون پسنیده دید گفتارش

ماه اول زحل کند کارش

اندران وقت کو بود یارش

خرس نیزار خورد به ناچارش

زود در کخ کخ اوفتد کارش

شب کنی روز و روز در کارش

در نویسی به درج طومارش

نه کسی را گرفت بر کارش

نه شکن در فنون گفتارش

هرکه از جان بود خریدارش

یابد او را بروی بازارش

روز و شب منتظر بدیدارش

در برابر همیشه رخسارش

گرد جدول نقوش اعشارش

رسته گلهاست گرد انهارش

کرده ام بند در بن غارش

تا رهد عالمی ز آزارش

کرد بیرون ز پاش شلوارش

بست کالای خویش در بارش

ساخت در چشم شامیان خوارش

حبس فرمود بهر آن کارش

گر گران است پوست بگذارش

هم بدان موج آب بسپارش

یا ز افعال یا ز آثارش

می شمر منحصر درین چارش

یک شب از آرزوی دیدارش

کرد منزل به بام و دیوارش

آمدم بر امید دیدارش

تافت از من زمانه رخسارش

همچو دزدان کشند بر دارش

بلکه همچون سگان به دیوارش

نقد اهل جهان ز دینارش

نیست جز نقدهای گفتارش

خسرو از بهر چاره‌کارش

ناتوان شد چو چشم بیمارش