سالکی را که دید پیوسته

اربعینی نشسته در عیدی

گفته شد نام ماهرخساری

که جهانرا بروی ما دیدی

آنک نبود غمش ز مثل منی

سر دستیست در میان زنی

آنچه ما راست بریمین و یسار

سر دستست و کاسه ی زانو

نام او گفته شد که زلف کژش

زنگبارست و خال و لب هندو

نسخهای مصحّف مغلوب

نام آن یار خوب روی منست

نیمه دخنه بفکن از ار زیز

وانگهش زر بیار و بر سر ریز

تا بدانی که نام یارم چیست

راحت جان بیقرارم کیست

بچه ی مرغ تا نگردانی

نام دلدار من کجا دانی

عین چون در میان صاد نهی

نام آن سرو سیمتن گردد

نام آنکو مرا ز غصّه بکشت

سر دستست در میانه ی پشت

آه مقلوب در میانه ی شب

نام آن ماه مهربان منست

آنک دل را بوصلش امیدّست

قلب تصحیف عکس خورشیدست

نام آن آفتاب مشک نقاب

عکس آبست در میان شراب