مردم چشم من اندر پی او

چون کسی کش به‌ چه افتاده نگین

ماه بیرون شده از پشت سحاب

گسترانیده شعاع سیمین

گاه پنهان شده در زیر نقاب

گه عیان ساخته لختی ز جبین

عاشقم بر فلکی نورانی

ز اختران پنجرهٔ نقره بر آن

من از آن پنجرهٔ روحانی

در فضای ابدیت نگران

من و دژخیم خیانت‌کردار

بگذرانیم جهان گذران

خفته او مست و من اینک بیدار

بر وی از دیده نفرت نگران

یاد آرید در آن بستر ناز

ای فرو خفته بهم فرزندان

زبن شبان سیه عمرگداز

که سر آورده پدر در زندان

یاد آر ای پسر خوب‌خصال

کز تبه کاری این مردم دون

پدرت گشت به خواری پامال

تا تو گردی به شرافت مقرون

پسر من‌! تو به روز کیفر

ریشهٔ عاطفه از دل برکن

از سرکیفر دزدان مگذر

تا پشیمان نشوی همچون من

بخ بخ ای مرغ شباهنگ ز شاخ

با من دلشده دمسازی کن

تو هم ای دل به ره حق گستاخ

با شباهنگ هم‌آوازی کن

مرد بیچاره چوبشنید سخن

رفت و بوسید سر و صورت زن

فرش راهش ستخوان‌های کهن

دنده و جمجمه و ساق و لگن

تا بود جان گرانمایه به تن

سر ما و قدم خاک وطن

بعد از ایجاد صد آشوب و فتن

بهر ایران ز چه رو در لندن