نه ز چشمت به فقیران نظری

نه ز پایت به اسیران گذری

دمبدم بر تنی از جرم بری

پر مکن مشت ز بیدادگری

بانگ برداشته مرغ سحری

کرده بر خفته دلان پرده دری

تیغ بر کس مکش از کینه وری

به که باشد دلت از کینه بری

همچو روبه که ز کوته نظری

از چراگاه به صد حیله گری

از رضایت چو بباید نظری

برساند به کسان زان اثری

داشت آن کودک نورس پدری

مزد را بهر کسان کارگری

واسطی نسبت و شامی اثری

تحفه شام سوی روم بری

از دل و دیده هر دیده وری

بخش توفیق قبول نظری