از خیالات این و آن بگذر

همچو ما از سر جهان بگذر

به قدر هر که آورد ایمان

نخورد غم چو ما بود شادان

حسن حسن است که با حسین است

گر خود حسن است و یا حسین است

دلم آئینهٔ حق است از حق

می ‌نماید جمال حق با حق

رب الارباب رب این مربوب است

در مذهب ما محب و هم محبوب است

عقل ذاتی عرش الرحمن ما

مستوی بر صورت سلطان ما

گر بر افروزد آتش دردم

عالمی سوخته شود در دم

هر چه داری به عشق او در باز

تا کند او به روی تو در باز

هر که در بند نفس حیوان است

بندهٔ آب و چاکر نان است

همه حق است و خلق اینجا نیست

خلق ما جو که خلق با ما نیست

همه عالم به نور او روشن

نظری کن به نور دیدهٔ من