گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۳۰

 

داغم از خنده بیهوده خود، می ترسم

که چو گل مدت عمرم به شکفتن گذرد

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode