در همه آئینهٔ اسما نگر

بلکه با اسما مسمی را نگر

خوش بیا با ما درین دریا در آ

بحر را می بین و در دریا نگر

عارفانه اول و آخر نگر

هر چه بینی باطن و ظاهر نگر

این و آن با همدگر نیکو ببین

از کرم هر بی خبر را کن خبر

آینه بردار و در وی کن نظر

صورت لطف الهی می نگر

مجمع مجموع اسما را ببین

از کرم هر بی خبر را کن خبر

عارفانه اول و آخر نگر

هر چه بینی باطن و ظاهر نگر

این و آن با همدگر نیکو ببین

عین و اعیان مظهر و مظهر نگر

آئینه بردار و در وی کن نظر

صورت لطف الهی می نگر

مجمع مجموع اسما را ببین

از کرم هر بی خبر را کن خبر

در همه آئینه ای اسما نگر

بلکه با اسما مسما می نگر

خو ش بیا با ما درین دریا در آ

بحر را می بین و در دریا نگر

خوش صفایی یافتم از خدمتش

خوش نوایی دیده ام از نعمتش

بندگانه بندگیها کرده ‌ام

پادشاهی یافتم از خدمتش

عقل کل لوح قضا می‌خوانمش

اول مجموع عالم دانمش

صورت او آدم معنی بود

خازن گنج الهی خوانمش

عقل کل لوح قضا می خوانمش

اول مجموع عالم دانمش

صورت او ، آدم معنی بود

خارج گنج الهی دانمش

گرچه دارم ساغر اسما مدام

می ز خم ذات می نوشم به کام

ساقی سرمستم و رند حریف

عاشق و معشوق و عشقم والسلام

رو به خاک راه او بنهاده ام

خاک آن راهم به راه افتاده ام

گر بگوید جان بده بدهم روان

بندهٔ فرمان منتظر استاده ام

ساقیا از روی لطف بیکران

ساغر می ده به دست عاشقان

می به زاهد گر دهی ضایع شود

می بخ رندی ده که می نوشد به جان

فقر بگزین و غنا ایثار کن

اختیار خود فدای یار کن

صوفیانه گر بیابی این خصال

رو به صوفیخانه و انکار کن

بگذر از خوف و رجا با ما نشین

عاشقانه خوش درین دریا نشین

قصهٔ ماضی و مستقبل مگو

حالیا با ما به حال ما نشین

خوش بگو الله و اسم ذات بین

جمله اشیا مصحف آیات بین

در زمین و آسمان می کن نظر

نور او در دیدهٔ ذرات بین

خوش بگو الله و اسم ذات بین

معنیش در صورت و آیات بین

جلمه مرآتند ها و هوی ما

یک حقیقت در دو صد مرآت بین

ذکر حق می گوی و در خلوت نشین

باش فارغ از چنان و از چنین

حاصل عمر ای عزیزان یک دم است

دم به دم در یک دمی با ما نشین

من حسینی مذهبم ای یار من

یافته تعظیم از خلق حسن

علم تو باشد همه از قیل و قال

و آن من میراث من از جد من

کون جامع جامع این است و آن

هر دو را از لوح این انسان بخوان

صورت و معنی او با هم بدان

نیست مثلش در همه کون و مکان

فقر بگزین و غنا ایثار کن

اختیار خود فدای یار کن

صوفیانه گر بیابی این خصال

رو به صوفیخانه ای و کار کن