آمد این آیت که گویندت یهود

چونکه آیندت تحیّت یا درود

داده هر چه بود او را از وجود

دادی ار هم چیزی او را باز بود

بوده اند ایشان دو رویانی که بود

بغضشان با حق، ولاشان با یهود

بر گمانشان که از این کذب و جحود

هستشان چیزی کز آن یابند سود

تا کس ار ساکن شود ویران بود

یا که چوب آن به کار آسان رود

تا نماید خوارشان اندر نمود

آنچه بیرون رفتگانند از حدود

قصدشان یعنی از آن هجرت نبود

غیر خوشنودی خلاّق ودود

دوست می دارند هجرت هر نمود

سوی ایشان جای بدهند از عهود

با برادرهای خود گویند زود

زآن کسان که نگرویدند از یهود

بر هزیمت می روند اعنی که زود

پس نه یاری کرده گردند این یهود

دادشان ره از عدم سوی وجود

وز سماء غیب بر ارض شهود

هست جبّار، اعنی افراد وجود

هر یکی پیوند از او دارد به بود

مر شما را دشمنانند و عنود

ندهد القای مودّت هیچ سود

همچنین بودند ثابت بر عهود

آمد این دربارة ایشان فرود

هم بدان موجب که او فرموده بود

جبرئیل آورد این آیت فرود

اوست آن کس کاندر اُمیّین نمود

منبعث پیغمبری ز ایشان که بود

نامه ای بنوشت احمد(ص) بر یهود

خواندشان بر دین اسلام آن ودود

آنچه را خواهد دمی بخشد وجود

وآنچه را خواهد کند نابود زود

تا به جایی داد صورت را نمود

که شد اندر حُسن، مرآت شهود

مِهر زن در قلبش افتد در عهود

چونکه بیند کرده او حفظ حدود