تا که لعنت را نشانه او بود

بد کسی باشد که لعنت‌جو بود

آنک روزی شاهد و خوش‌رو بود

گر سیه‌گردد تدارک‌جو بود

حکم او هم حکم قبلهٔ او بود

مرده‌اش خوان چونک مرده‌جو بود

ورنه حرز عشق بر بازو بود

پس تفاوت از چه در نیرو بود

اختیاری باشدش نیکو بود

منزل و مرحل به دست او بود

حاصلم از دین و دنیا او بود

این چنین خوش حاصلی نیکو بود

در دو آئینه یکی چون رو نمود

دو نماید آن یکی نی دو بود

صوفیانه جامه را شوئیم پاک

[...]

هرچه آید در نظر چون او بود

عین او درچشم ما نیکو بود

موج و دریا نزد ما باشد یکی

گرچه آن یک اسم و رسمش دو بود

گفتم این رشته مگر باشد دو تو

[...]

چشم ما روشن به نور او بود

این چنین چشمی خوش و نیکو بود

آینه با او نشسته روبرو

روشنی آئینه را زان رو بود

گر تو می گوئی که این رشته دو تو است

[...]

چشم ما روشن به نور او بود

هرچه می بینم از آن نیکو بود

آینه یک رو نماید در نظر

هرکه او با آینه یک رو بود

غیر او چون نیست در دار وجود

[...]

هرچه ما را می رسد از او بود

چون از او باشد همه نیکو بود

ز آفتاب حسن او هر ذره ای

روشنش بنگر که آن مه رو بود

ما به او موجود و او پیدا به ما

[...]

در نظر گر نور روی او بود

هرچه آید در نظر نیکو بود

عالمی از جود او دارد وجود

بی وجود او وجودی چو بود

هر کجا شاهیست در تخت وجود

[...]

صورت ما پرده دار او بود

معنی ما حاجت نیکو بود

هر چه ما داریم ملک او بود

مالک و ملکش همه نیکو بود

در ولایت هر چه بینی او بود

لاجرم عالم همه نیکو بود

چشم ما روشن به نور او بود

این چنین چشمی خوش و نیکو بود

اسم او ذات و صفات او بود

نام او یک نزد ما آن دو بود

جامع مجموع اسما او بود

جمله می دان کاین جعل نیکو بود

آنچه داری یکسره از او بود

آب بحر است آنچه اندر جو بود

آن چه باشد آنکه نامش هو بود

مطلق از تقیید ما و تو بود

لا ابالی حقیقی او بود

ذات عالیّ حقیقی هو بود