آنکه رایش رنگ گوهر می دهد

وانکه خلقش بوی عنبر می دهد

دولتش طاوس را دم می دهد

همتش سیمرغ را پر می دهد

صورتش نادیده هم دل می برد

[...]

زخم ما پهلو به خنجر می‌دهد

شیشه ما سنگ را پر می‌دهد

سینهٔ ما از هجوم درد و داغ

یادی از صحرای محشر می‌دهد

شوق از افتادگان راه عشق

[...]