بر گرفتاری که بی یاور بود

جای رحمت باشد ار کافر بود

بر سگ ار مهر آوری بهتر بود

زآنکه دل بی مهربان در بر بود

خصمش اندر حشر خود داور بود

کش کلاه از سر گرامی تر بود

گر شرف مسعود هم حاضر بود

ریشخندی نیز هم آخر بود

آینه چندان که روشن تر بود

روی خود دیدن در او خوشتر بود

دل بود آئینهٔ گیتی نما

در نظر صاحبدلی را گر بود

خوش سر داری و ما سردار آن

[...]

عاشقی از عاقلی خوشتر بود

غرقهٔ دریای ما خوشتر بود

یک سر مو میل غیری کی کند

هر که را سودای او بر سر بود

عقل را نقش و خیالی دیگر است

[...]

یک هویت اول و آخر بود

آن حقیقت باطن و ظاهر بود

ظاهر و باطن یکی گوید مدام

در هویت هر که او ناظر بود

یک هویت اول و آخر بود

آن حقیقت باطن و ظاهر بود

ظاهر و باطن یکی گوید مدام

در هویت هر که او ناظر بود

عقل اول نقطهٔ آخر بود

نقطه ها باطن الف ظاهر بود

هم شهادت حضرتی دیگر بود

عالم او ملک خوش پیکر بود

هر کرا دلق ریا در بر بود

از سگان کوی واپس تر بود

یار بی اغیار چون در بر بود

خانه هر چند تنگتر بهتر بود

چون حیات مردنی در خور بود

مردگی از زندگی خوشتر بود

پیش صاحب همت این ظاهر بود

هر که بی همت بود منکر بود

شیخ دارانی که شیخ فقر بود

بو سلیمان نام و قطب عصر بود

لوم، پس عائد به اهل شر بود

ذیل عدل حق، از آن اطهر بود

یاد آن کوچرخ را لنگر بود

از پی شیری کجا کمتر بود

شاه را هم تاج و هم افسر بود

هم سنان گرز و هم خنجر بود

گرچه انعام تو جان پرور بود

گر ز دست خود دهی خوشتر بود

مشرقی کان نور را مظهر بود

وز مه و خورشید انورتر بود