او کامین من بد و لالای من

خاینش کرد آن خیانتهای من

سرنگونم هی رها کن پای من

فهم کو در جملهٔ اجزای من

ای سواد زلف تو سودای من

روی تو خورشید مهرافزای من

دل میان زلفت و من ره‌نشین

فرق بین از جای او تا جای من

فتنه همسایگان شب تا سحر

[...]

نور مصباح دل بینای من

وز طریق اصطلاح آقای من

بیتها پیوسته از املای من

امتحانها کردی از انشای من

گوهر درج دل آقای من

مونس جان ستم فرسای من

گر ز شوخی نیستت پروای من

رحمتی بر چشم خون پالای من!

ناگهان گر گشت کویت می کنم

چشم من در غیرت است از پای من

من چو جان بدهم، سگ خود را مگوی

[...]

دیده گردد مو به مو اعضای من

قبله رویم شود عذرای من

تا به کی ای نفس علت زای من

ای شده درد از تو درمانهای من

نعلها برکن ز دست و پای من

بگذر از جسم هلال آسای من

آن یکش گوید که ای بابای من

وان یکی دیگر زهی مولای من

ای گرامی گوهر یکتای من

ای تو دنیای من و عقبای من

ای دریغ از طوطی گویای من

عندلیب بوستان آرای من

رشته های دام بین برپای من

گه قفس گه دام بنگر جای من

مرحبا ای مایه ی سودای من

عشق شورانگیز روح افزای من

شاه من سلطان من مولای من

بهجت این جان غم فرسای من

ای دریغا طوطی گویای من

ای دریغا مونس شبهای من

ای فغان از بخت دندان خای من

در هبوط از آن بود خورشای من

چند باید بود بند پای من

تیر باید شهپر عنقای من

بد چو شور عشق سر تا پای من

شد قیامت راست بر بالای من