کس چه داند تا چه قالبهای پاک

در میان خون فرو شد زیر خاک

در تحمل بازگفتم حال خاک

خاک شو تا درنماند جان پاک

نیست از خون یک ذراع خاک پاک

زانکه گورستانست سر تا پای خاک

بر سیم بنبشته بدکای مرد پاک

گر فرود آئی بدین راه هلاک

برکفن بر سنگ گور و خشت و خاک

بر خط از خون دلم بنویس پاک

چون نمانم من تو مانی جمله پاک

راز من آنگه برون جو شد ز خاک

در رهی میرفت شبلی دردناک

دید دو کودک در افتاده بخاک

کای فلان آخر نترسی از هلاک

کان زمان کز تو برآید جان پاک

گه خورند و گاه ریزندم بخاک

شرح دادم قصهٔ بس دردناک

رفت امیرالمؤمنین بگشاد خاک

دید آن زن نیمهٔ ریزیده پاک

سالک آمد پیش حیوان دردناک

نه امید امن ونه بیم هلاک

چون بسوزی آشیان دیو پاک

دیو را با تو چه کار ای دردناک

بندگی راترک جنت گفت پاک

عاشق آسا از بهشت آمد بخاک

در ره این درد آید دردناک

هم درین دردش بود رفتن بخاک

گشت لیلی پیش از مجنون هلاک

بود غایب آن زمان مجنون پاک

چون بپاکی زو برآمد جان پاک

در بر اودفن کردندش بخاک

می نبودش صبر بی آن در پاک

کرد از شوق رخش عزم هلاک

بود از بهر هدف یک کوره خاک

شد نهان در خاک عاشق دردناک

شه جوان را گفت تا شستند پاک

پس در آن مشهد نهادندش بخاک

گفت چون برنای عاشق شد هلاک

اندران مشهد چرا کردی بخاک