گفت ره بنما که من چون دانمش

در درون جان چه سان بنشانمش

سوزشی کز تست مرهم خوانمش

درد کان از تست راحت دانمش

وآن دگر گفت ار بگوید دانمش

ور نگوید در سخن پیچانمش

عقل کل لوح قضا می‌خوانمش

اول مجموع عالم دانمش

صورت او آدم معنی بود

خازن گنج الهی خوانمش

نعمت الله مظهر او دانمش

صورت اسم الهی خوانمش

والی است و من ولی می خوانمش

مالک ملک ولایت دانمش

حق وجود است و یکی می دانمش

گرچه باطل را عدم می‌خوانمش

اصل مجموع برازخ خوانمش

برزخ بحر ازل می دانمش

چاک چاک از نوک خود گردانمش

نیمه ئی از موج خون پوشانمش