گر ید بیضا نبودیش آشکار

کی گرفتی ذوالفقار آنجا قرار

تا کنی معزول یک تن را ز کار

می‌کنی تکذیب سی و سه هزار

او چو چندینی در آویزد به کار

حق ز حق‌ور کی برد این ظن مدار

مال و دختر کرد بر سر جان نثار

ظلم نکند این چنین کس، شرم دار

باز فاروقی که عدلش بود کار

گاه می‌زد خشت و گه می‌کند خار

مرتضا گفتا به حق کردگار

گر بخوردی شربتم این نابکار

با میان نارد جهان بی‌کنار

چون علی صدیق را یک دوست دار

تو ز عشق جان خویشی بی‌قرار

واو نشسته تا کند صد جان نثار

کرد جان خویشتن حیدر نثار

تا بماند جان آن صدر کبار

تو تعصب کن که ایشان مردوار

هر دو جان کردند بر جانان نثار

سید عالم بخواست از کردگار

گفت کار امتم با من گذار

حق تعالی گفتش ای صدر کبار

گر ببینی آن گناه بی‌شمار

تو بنه پای از میان رو با کنار

کار امت روز و شب با من گذار

یا قدم در صدق نه صدیق‌وار

یا نه چون فاروق کن عدل اختیار

چارچوب طبع بشکن مردوار

در درون غار وحدت کن قرار

خوش بنال از درد دل داوودوار

تا کنندت هر نفس صد جان نثار

جمله گفتند این زمان در دور کار

نیست خالی هیچ شهر از شهریار

هدهد آشفته دل پرانتظار

در میان جمع آمد بی‌قرار

می‌گذارم در غم خود روزگار

هیچ کس را نیست با من هیچ کار

جان بی جانان اگر آید به کار

گر تو مردی جان بی جانان مدار