باز عیسی را نگر کز پای دار

شد هزیمت از جهودان چند بار

بازبنگر نوح را غرقاب کار

تا چه برد از کافران سالی هزار

باز اسمعیل را بین سوگوار

کبش او قربان شده در کوی یار

نیستم نومید و هستم بی‌قرار

بوک درگیرد یکی از صد هزار

چشم من گر می‌نگرید آشکار

جان نهان می‌گرید از شوق تو زار

در زمستان سیم آرد در نثار

زر فشاند در خزان از شاخسار

چیست گردون سرنگون ناپایدار

بی‌قراری دایما بر یک قرار

چون شد آن نور معظم آشکار

در سجود افتاد پیش کردگار

کرد دعوت هم به اذن کردگار

جنیان را لیلة الجن آشکار

هندو او شد مسیح نامدار

زان مبشر نام کردش کردگار

دعوت حیوان چو کرد او آشکار

شاهدش بزغاله بود و سوسمار

بر میان دو کتف او خورشیدوار

داشته مهر نبوت آشکار

جبرئیل از دست او شد خرقه‌دار

در لباس دحیه زان گشت آشکار

هرک شمع تو ببیند آشکار

جان به طبع دل دهد پروانه‌وار

در طلب بر خود بگشت او هفت بار

هفت پرگار فلک شد آشکار

گشت او مبعوث تا روز شمار

از برای کل خلق روزگار

چون شود سیمرغ جانش آشکار

موسی از دهشت شود موسیجه‌وار

سنگ باید تا پدید آید وقار

مردم بی‌سنگ کی آید به کار

هوی او تا چین برفتی مشک بار

مشک کردی خون آهوی تتار

چون نبی دیدش که او می‌سوخت زار

گفت شمع جنت است این نامدار