از نگاهش دیدنی ها در حجاب

قلب او بی ذوق و شوق انقلاب

وای من از خویشتن اندر حجاب

از فرات زندگی ناخورده آب

بر سپهر نیلگون زد آفتاب

خیمهٔ زر بفت با سیمین طناب

بحر و هنگام غروب آفتاب

نیلگون آب از شفق لعل مذاب

موج مضطر خفت بر سنجاب آب

شد افق تار از زیان آفتاب

طلعتش رخشنده مثل آفتاب

شیب او فرخنده چون عهد شباب

آن چو شب تاریک و این روشن شهاب

چشم این بیدار و چشم آن بخواب

گرچه هست از دودمان آفتاب

صبح و شام او نزاید انقلاب

ذات حق را نیست این عالم حجاب

غوطه را حایل نگردد نقش آب

چشم‌کورست اینکه بیند نا‌صواب

هیچگه شب را نبیند آفتاب

گرچه از مشرق برآید آفتاب

با تجلی های شوخ و بی حجاب

ای ز دینت عصر حاضر برده تاب

فاش گویم با تو اسرار حجاب

در میان ما و نور آفتاب

از فضای تو بتو چندین حجاب

آن هوای تند و آن شبگون سحاب

برق اندر ظلمتش گم کرده تاب

ای خداوند صواب و ناصواب

من شدم از صحبت آدم خراب

حله ئی در بر سبکتر از سحاب

تار و پودش از رگ برگ گلاب

چشم تو بیدار باشد یا بخواب

دل ببیند بی شعاع آفتاب

خیمه ها یاقوت گون زرین طناب

شاهدان با طلعت آئینه تاب

گفتم این کاشانه ئی از لعل ناب

آنکه میگیرد خراج از آفتاب

عمر ها در زیر این زرین قباب

بر مزارش بود شمشیر و کتاب