هندیان را دیده ام در پیچ و تاب

سر حق وقتست گوئی بی حجاب

ای خُنُک آن تشنه کاندر آفتاب

می‌نخواهد از خضر یک جام آب

فطرتش روشن مثال ماهتاب

گشت از بهر سفارت انتخاب

تو هم از بار فرائض سر متاب

بر خوری از «عنده حسن المآب»

مرسل حق کرد نامش بوتراب

حق «یدالله» خواند در ام‌الکتاب

هر که در آفاق گردد بوتراب

باز گرداند ز مغرب آفتاب

پاسبان عزت ام الکتاب

از نگاهش خانه ی باطل خراب

رفت پیش سید والا جناب

تا رباید ظلمتش را آفتاب

کشت انسان را عدو باشد سحاب

ممکناتش را برانگیزد ز خواب

ای امین حکمت ام الکتاب

وحدت گمگشته ی خود بازیاب

در میان امت ان کیوان جناب

همچو حرف قل هو الله در کتاب

آن جگر تاب بیابان کم آب

چشم او احمر ز سوز آفتاب

از تلاوت بر تو حق دارد کتاب

تو ازو کامی که میخواهی بیاب

شیخ احمد سید گردون جناب

کاسب نور از ضمیرش آفتاب

عقل در آغاز ایام شباب

می نیندیشد صواب و ناصواب

می ندانی آیه ام الکتاب

امت عادل ترا آمد خطاب

بوسدش اول شعاع آفتاب

شبنم از چشمش بشوید گرد خواب

دیده ئی ای خسرو کیوان جناب

آفتاب «ما توارت بالحجاب»

سید کل صاحب ام الکتاب

پردگیها بر ضمیرش بی حجاب

از غلامی ضعف پیری در شباب

از غلامی شیر غاب افکنده ناب