این حقیقت در همه ساری بود

با همه در غایت یاری بود

باش همچون صاحب قلب سلیم

ظاهراً تلوین و باطن مستقیم

بندگی می‌کن که تا سلطان شوی

جان فدا می‌کن که تا جانان شوی

بندهٔ او باش و سلطان همه

جان او می ‌باش و جانان همه

بوالحسن عشق است وعقل آمد حسن

هر دو معنی گفتمت در یک سخن

بوهریره داشت انبانی ز نان

عشق را با نان و با انبان چه کار

پادشاهی گر همی خواهی از او

بندگی کن بندگی کن بندگی

پادشه روح است و ملکش چون بدن

یا رب این جان و بدن جاوید باد

پاک باش و پاک باز و پاک نوش

ساغر پاکی بگیر و پاک توش

پیر رندانم بیا ای نوجوان

یاد گیر از من که آن ورزیده‌ام

تافته خوش آفتابی بر همه

گر ببیند ور نبیند بر همه

حرف و معنی جام و می را نوش کن

حلقهٔ این حرف را در گوش کن

حسن خلق و خلق می ‌دانم ز حق

عارفان دانند سر خلق خلق

خواجه بی ‌عقل است و سرگردان شده

پیچ دستارش گواهی می ‌دهد

خواجه‌ای دیدم که می آید ز کیچ

گرچه کیچی بود با ما بود کیچ

در حقیقت بنده و سیّد یکی است

گر تو را شک هست ما را بی شکی است

در گلستان این چنین خوش رسته‌ای

وانگهی در بزم او گلدسته‌ای

در مظاهر آنچنان پیدا نمود

در همه آئینه‌ای ما را نمود

رو به آب چشم ما خوشتر شده

روی ما خوش بود از آن خوشتر شده

سیّد ما بندهٔ جانی اوست

پیش او سلطان غلام است ای پسر