طیلسان موسی و نعلین هارونت چه سود

چون بزیر یک ردا فرعون داری صد هزار!

پیش از آن کین جان عذرآور فرو ماند ز نطق

پیش از آن کین چشم عبرت بین فرو ماند زکار

تا کی از دار الغروری سوختن دار السرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار!

صد هزاران با نثار جان و دل در انتظار

و آن جمال اندر حجاب و وعده دیدار نیست.

در زوایای خرابات از چنین مستان هنوز

چند گویی مرد هست و مرد هست آن مرد کو؟

بر درختی کین چنین مرغان همی دستان زنند

زان درخت امروز اصل و بیخ و شاخ و ورد کو؟

از برای انس جان اندر میان انس و جان

[...]

تا تو اندر بند رنگ و طبع و چرخ و کوکبی

کی بود جائز که گویی دم قلندروار زن‌

گرچه خوبی تو سوی زشت به خواری منگر

کاندرین ملک چو طاوس بکار است مگس.

بس که اندر عشق تو من گرد سر برگشته‌ام

بی‌تو ای چشم و چراغم چون چراغی گشته‌ام‌

بس که دیرا دیر و زودا زود و بی گاه و بگاه

بر سر کویت سلامی کرده و بگذشته‌ام.

چون زنان تا کی نشینی بر امید رنگ و بوی

همت اندر راه بند و گام زن مردانه وار.

جان فشان و راه کوب و راد زی و مرد باش

تا شوی باقی چو دامن بر فشانی زین دمن

دور باش از صحبت خود پرور عادت پرست

بوسه بر خاک کف پای ز خود بیزار زن

در جهان شاهان بسی بودند کز گردون ملک

تیرشان پروین گسل بود و سنانشان خون نگار

بنگرید اکنون بنات النعش وار از دست مرگ

نیزه‌هاشان شاخ شاخ و تیرهاشان تار تار

مهر ذات تست الهی دوستان را اعتقاد

یاد وصف تست یا رب غمگنان را غمگسار

دست مایه بندگانت گنج خانه فضل تست

کیسه امید از آن دوزد همی امیدوار.

دور باش از صحبت خود پرور عادت پرست

بوسه بر خاک کف پای زخود بیزار زن

ای یتیمی کرده اکنون با یتیمان کن تو لطف

ای غریبی کرده اکنون با غریبان کن سخا

با تو در فقر و یتیمی ما چه کردیم از کرم

تو همان کن ای کریم از خلق خود با خلق ما

مادری کن مر یتیمان را بپرورشان بلطف

[...]

یک تبانجه شیر و زین مردار خواران یک جهان

یک صدای صور و زین فرعون طبعان صد هزار!

تا کی از دار الغروری سوختن دار السرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار!

باش تا کل یابی آنها را که امروزند جزء

باش تا گل بینی آنها را که امروزند خار

این عزیزانی که آنجا گلستان دولت‌اند

تا ندانی و نداری شان بدینجا خار و خوار

گلبنی کاکنون ترا هیزم نمود از جور دی

[...]

در جهان شاهان بسی بودند کز گردون ملک

تیرشان پروین گسل بود و سنانشان جان گذار

بنگرید اکنون بنات النعش‌وار از دست مرگ

نیزها شان شاخ شاخ و تیرهاشان تار تار!

ای جمالی کز وصالت عالمی مهجور و دور

بر میانشان از غمت جز حیرت و زنار نیست

دیدنیها هست آری گفتنیها روی نیست

در میان کام افعی صورت گفتار نیست.

عشق جانان باختن کی در خور هردون بود

مهر لیلی داشتن هم بابت مجنون بود