گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۱

 

زشت‌رو چون سازد از خود دور خوی زشت را؟

لازم افتاده است خوی زشت، روی زشت را

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode