هر نفس آئینه ای از غیب بنماید به ما

گر نظر داری ببین آئینهٔ گیتی نما

این چنین علم شریفی می کنم تعلیم تو

ذوق اگر داری قدم نه سوی درویشان بیا

قلعهٔ دل خوشتر است از قلعهٔ این شهریار

همت ما این چنین فرمان دهد بر پادشاه

قلعهٔ دل گر بگیری جاودان ایمن شوی

لشکر همت بیاید تا بگیرد شهر شاه

هر نفس آئینه ای از غیب بنماید به ما

گر نظر داری ببین آئینهٔ گیتی نما

این چنین علم شریفی می کنم تعلیم تو

ذوق اگر خواهی قدم نه سوی درویشان ما

قلعهٔ دل خوشتر است از قلعهٔ این شهر ما

لشکر همت بباید تا بگیرد ملک ها

قلعهٔ دل گر بگیری جاودان ایمن شوی

همت ما اینچنین فرمان دهد بر پادشا

با محیط عشق او دریا بر ما شبنمی است

چشمهٔ آبی چه باشد هفت دریا شبنمست

عارف دریادلی گر دم ز دریا می زند

هفت دریای خوشی اما بر ما شبنمست

خانقاه نعمت الله را صفائی دیگر است

خوش سر آبی و خوش بستانسرائی دیگرست

از سر اخلاص نان بی ریای او بخور

زان که خوان نعمت او را نوائی دیگرست

خانقاه نعمت‌اللّه را صفائی دیگر است

خوش سر آبی و خوش بستان سرابی دیگر است

از سر اخلاص نان بی ریای او بخور

زان که خوان نعمت‌اللّه را نوائی دیگر است

با محیط عشق او دریا بر ما شبنم است

چشمهٔ آبی چه باشد هفت دریا شبنم است

عارفی دریادلی کو دم ز دریا می‌زند

هست دریای خوشی اما از آنجا شبنم است

عشق اگر در جان نباشد جان چه باشد هیچ هیچ

ور نباشد درد او درمان چه باشد هیچ هیچ

با وجود حضرت سلطان ما کرمان خوش است

بی حضور خدمتش کرمان چه باشد هیچ هیچ

مشهد آل مشهد روضهٔ رضوان بود

این چنین خوش مشهدی در خطهٔ ماهان بود

نعمت‌اللّه را زیارت کن که تا یابی مراد

زان که قبرش قبلهٔ حاجات انس و جان بود

ما به غیر از یار اول کس نمی گیریم یار

اختیار اولین نیک است کردیم اختیار

تن یکی داریم و در یک تن نمی باشد دو سر

دل یکی داریم و در یک دل نمی گنجد دو یار

ما به غیر از یار اول کس نمی ‌گیریم یار

اختیار اولین نیک است کردیم اختیار

سر یکی داریم و در یک سر نمی‌ باشد دو تن

دل یکی داریم و در یک دل نمی ‌باشد دو یار

این صفات بد اگر از خود جدا سازی چو من

نعمت الله زمان باشی و سلطان زمن

غیبت و نمامی و حرص و حسد این هر چهار

باز بخل و کینه و آنگه طمع بشنو ز من