×
منوچهری » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۳
هر که را شاه جهان بردارد و بنوازدش
در سخا گر قطرهای باشد چو صد دریا شود
آن نمیبینی که در باغ و چمن از خارها
در بهاران ز ابر نیسانی چه گل پیدا شود
منوچهری » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۶
درع بش، آتش جبین، گنبد سرین و آتش کتف
مشک دم، عنبر خوی و شمشاد موی و سر و یال
منوچهری » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۰
مهرهٔ ناچخ بکوبد مهرههای گردنان
نشتر ناوک بکاود عرقهای سهمگین