گنجور

منوچهری » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۲

 

چون قلم بست او میان در هجو تو لیکن دهانش

چون دوات از گفته‌های خویشتن پر لوش باد

منوچهری
 
 
sunny dark_mode