هر چه جز یار دام او بشکن

هر چه جز عشق نام او غم کن‌

تمنّیت من حبّی بثینة اننا

علی رمث فی البحر لیس لنا وفر

تنح عن القبیح و لا ترده

و من اولیته حسنا فزده‌

ستکفی من عدوّک کلّ کید

اذا کان العدوّ و لم تکده‌

در عشق تو من که‌ام که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

آدم علم عشق درین عالم زد

صد عالم عالمان همه برهم زد

تا در نفس خویش زمانی دم زد

در باخت بهشت و هر دو عالم کم زد

تا من بزیم پیشه و کارم اینست

آرام و قرار و غمگسارم اینست‌

روزم اینست و روزگارم اینست

جوینده صیدم و شکارم اینست

بر صنع اله بی‌عدد برهانست

در برگ گلی هزارگون پنهانست‌

روز ار چه سپید و روشن و تابانست

آن را که ندید روز و شب یکسانست‌