آنجا که ز تو نواله پیچند

هفت و شش و پنج و چار هیچند

از عمر نمانده است مرا غیر دمی چند

وقت است اگر رنجه نمایی قدمی چند

بگشای از آن طره پرتاب خمی بند

آزاد کن از زحمت مرغان حرمی چند

از دیده به گل ریخته‌ام تخم امید‌ی

[...]

چو یکتا نیستند این هر دو هیچند

دو راه خوفناک پیچ پیچند