دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت

بی اسب و پیاده نغز و شیرین می رفت

شکر ز لبش به پیل بالا می ریخت

وز مستی و بیخودی چو فرزین می رفت

دی شاه بتان با رخ رنگین می‌رفت

بی اسب پیاده نغز و شیرین می‌رفت

شکر ز لبش پیل به بالا می‌ریخت

وز مستی و بیخودی چو فرزین می‌رفت