تا کی گویی که: اهل گیتی

در هستی و نیستی لئیمند؟

چون تو طمع از جهان بریدی

دانی که همه جهان کریمند

بنفیش اهل کفر اندر جحیمند

باثباتش محبان در نعیمند

تمامت انبیا آنجا مقیمند

همه حوران درآن مجلس ندیمند

همه پاکان در آنجاگه مقیمند

که پاکان نیز اندر خوف و بیمند

صفات و فعل تو ذات قدیمند

از آن اینجایگه بی خوف و بیمند

همه مردان در اینجاگه مقیمند

شده مست از مِیِ بی ترس و بیمند

بوحدت شاهراه مستقیمند

صراط ربط حادث با قدیمند