چو تو دل خوش کنی با شهریارم

من آن افسون بنهفته بیارم

چو کل کردم دراینجا اختیارم

نه بیند هیچ جز دیدار یارم

ای بس که ز دیده خون دل می بارم

کز دست برون رفت بدستان یارم

با ما اگر امروز ببازی ناید

فردا چو ببینمش ببازی آرم

چیزی که بود شبیه یارم

چون طاقت خوردن وی آرم