دولت دنیا و دین درگاه اوست

انبیا را قبله خلوتگاه اوست

وحی دل گیرش که منظرگاه اوست

چون خطا باشد‌؟ چو دل آگاه اوست

عالم شکار فتنه چشم سیاه اوست

هر جا که می روم سر تیر نگاه اوست

سرهای غنچه بسته به فتراک نو بهار

صیاد ما که سایه گل دامگاه اوست