بوئی که ز زلف مشکبوی تو رسد

دل در طلبش بر سر کوی تو رسد

آن زلف سیاهِ تو بلایی سیه است

ترسم که نیاید که به روی تو رسد

خورشید که باشد که بروی تو رسد

یا باد سبک سر که به موی تو رسد

عقلی که کند خواجه گهی شهر وجود

دیوانه شود چون سر کوی تو رسد

گل فردوس چه باشد که به روی تو رسد

یا نسیمش که به خاک سر کوی تو رسد

از خط سبز تو در آتشم ای آب حیات!

رشکم آید که خضر بر لب جوی تو رسد

ز آفتابم شده در تاب که در روی تو تافت

[...]